บทที่ 25 ใจจำนน

คนฟังเงยหน้าเลยสบตาเข้ากับเพื่อน แววตารมย์รวัตรเต็มไปด้วยคำถามผสานความน้อยใจ หล่อนเองไม่กล้าอธิบายอะไรในเวลานี้ เพราะเมื่อสักครู่ตนเองเผลอไผลทำอะไรหลายเรื่องที่สวนทางกับความต้องการ

“ฉันรู้แล้ว แกไปพักผ่อนเถอะ” มิลันดารีบบอก

“เราจะไปกินข้าว ไปด้วยกันไหมมิ” เขาอยากพาหล่อนให้พ้นจากผู้ชายคนนั้น ทำไมมิ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ