บทที่ 47 การโกหก กับความรู้สึกแท้จริง

ดวงตาเรียวช้อนมอง แต่หมอพรหมกลับสบตาหล่อนไม่เอ่ยปาก นับวันหมอพรหมยิ่งทำตัวแปลกๆ แต่ไม่อยากคิดเข้าข้างตนเอง

“มีอะไรหรือเปล่าคะ?”

“ผมเพิ่งย้ายมาใหม่ วันนี้คุณไปทานข้าวเป็นเพื่อนผมได้ไหม?”

ลักษิณีพยักหน้าช้าๆ เป็นการตอบรับ หล่อนไม่ได้คิดว่าหมอพรหมมาจีบ แต่ดูแล้วคงไม่มีเพื่อนที่ไหนมากกว่า

“หมอพรหมอย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ