บทที่ 67 ลาก่อนน้ำตา

รมย์รวัตรยืนถือตั๋วรถไฟรออยู่ที่สถานี กระวนกระวายอยากให้รถไฟเทียบชานชาลา จนน้องชายต้องหันมาเตือนสติ

“ใจเย็นๆ เดี๋ยวก็ได้ไป”

“ก็แค่อยากเจอณีเร็วๆ นายก็นะพรหม” รมย์รวัตรแสร้งบ่น

“ผมถึงบอกให้ขับรถไปเองไงครับ”

“พี่ไม่คุ้นกับเส้นทาง ไม่น่าไหว ขับรถไกลด้วย กลัวไปไม่ถึงจะหลับในเอาเสียก่อน” ชายหนุ่มอธิบ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ