บทที่ 42 ไม่มีใครน่ากลัวเกินเจ้าอีกแล้ว

ผู้ที่ถูกเด็กหญิงบ่นอยู่ในขณะนี้กำลังอยู่ในระหว่างเดินทางมากับชายร่างผอมผมสีขาวโพลนรวบตึงอยู่กลางศีรษะ ใบหน้าของชายชราผู้นี้ราบเรียบติดจะดุทำให้ไม่ค่อยมีคนกล้าเข้าใกล้คนทั้งสองมากนัก

“เจ้าตัวเหม็น หากว่าข้าไปเจอเด็กที่เจ้าพูดถึงแล้วนางไม่ได้ความเจ้าคอยดูเถอะว่าข้าจะจัดการเจ้าเช่นไร” เสียงแหบเครือขอ...