บทที่ 91 ไม่รู้ว่าจะสงสารหรือสมน้ำหน้าดี

กลางดึกภายในค่ำคืนหนึ่งอากาศค่อนข้างเย็นผิดจากปกติหนิงอันจึงได้กระชับผ้าห่มแนบลำตัวแน่นขึ้นโดยไม่รู้สึกตัว

จนกระทั่งเช้าวันต่อมายังไม่ทันที่เด็กหญิงจะลืมตาตื่น มู่ตานก็ส่งเสียงมาก่อนตัวอย่างตื่นเต้น “คุณหนูเจ้าคะ ท่านตื่นหรือยังมีหิมะตกเจ้าค่ะ” หนิงอันจากที่กำลังงัวเงียลืมตาตื่นทันที

‘เฮยเฮยเราออก...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ