บทที่ 22

พูดแล้วก็เป็นความผิดของเขาเอง ดูเหมือนเขาจะละเลยเวลาที่ควรอยู่เคียงข้างเฉินเยี่ยนมาตลอด ทอดทิ้งเฉินเยี่ยนมากเกินไป จนสุดท้ายแม้แต่มื้ออาหารก็ไม่มีให้ น้องเยี่ยนจะได้รับอะไรที่เป็นรูปธรรมจากเขาอีกสักเท่าไร

น้องเยี่ยนไม่มีพ่อแม่ นอกจากเขาก็ไม่มีญาติคนอื่น ทั้งยังไม่ชอบคบเพื่อน โดดเดี่ยวเดียวดาย เงินไ...