บทที่ 3 ตอนที่ 3
เวลาผ่านเลยไปอย่างช้าๆจนกระทั่งแสงแดดสาดส่องบงบอกถึงวันใหม่ เปลือกตาหนักอึ้งเปิดออกช้าๆด้วยความงัวเงีย ก่อนจะยันกายลุกขึ้นบิดไปมาคลายเมื่อยแล้วไปเข้าห้องน้ำ หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยเตรียมตัวจะออกไปหาอะไรกินรองท้อง แต่พอเดินออกจากห้องนอนที่โซฟามีคนนอนอยู่
ใครมานอนห้องเธอเนี่ย!!
“ไทก้า!!”
“ตกใจอะไรล่ะ!?” เขาตื่นก่อนแล้วหันไปมองเด็กน่ารักที่ทำท่าทางตกใจได้โคตรน่าเอ็นดู
“ก็…” ไทก้ามองหน้าฉันแบบไม่พอใจ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย แล้วนี่ห้องเธอนะเขามีสิทธิ์อะไรมานอนที่นี่
“อาบน้ำหน่อยนะ เดี๋ยวจะไปล่ะ” นี้เขาตีมึนบอกไปแล้วไม่รอใครอนุญาติด้วย เขาเดินเข้าห้องเธอแล้วถือวิสาสะใช้ผ้าเช็ดตัวที่ยังชื้นของเธอด้วยเลย
นานๆทีเขาจะทำตัวหน้าด้านขนาดนี้!
หลังจากวันนั้นผ่านไปทุกอย่างก็กลับสู่สภาวะปรกติ เรื่องพี่ไทก้ามาค้างที่คอนโดในคืนนั้นก็ไม่ได้บอกพี่ชายหรือเพื่อนให้รู้ ทุกวันก็เรียกรถไปมหาวิทยาลัย หรือบางวันพี่ชายก็มาส่งมารับจนเพื่อนบางคนว่าแอลหวงเธอมาก แต่ความจริงมันไม่ใช่เลย เพราะแอลน่ะคือคนที่ตามใจเธอมากที่สุดในชีวิตแล้ว
ตอนนี้เธอนั่งรอพี่ชายที่ป่านนี้ไม่รู้ไปอยู่ไหน ตอนโทรไปถามก็บอกว่ากำลังออกมาตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว จนป่านนี้ก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาเลยด้วยซ้ำ
“อ่ะน้ำ”
“พี่ไทก้า! มาทำอะไรที่นี่คะ?” คือแบบว่าเธองงมาก อยู่ดีๆเขาก็เอาน้ำหวานมาให้แล้วก็เดินหนีไปเลย ถามอะไรก็ไม่ตอบสักคำ นี่เขาเป็นคนประเภทไหนกันแน่นะ
ผ่านไปราวๆสิบนาทีพี่ชายที่เกือบจะน่ารักของเธอก็มาพร้อมกับรถคันใหม่เอี่ยม นี่อย่าบอกนะที่มาช้าเพราะพึ่งจะตื่น
เฮ้อ...เบื่อแอลว่ะ!!
“โทษทีนะแอมพอดีเอาไปเอารถคันใหม่มา” นี่เป็นการขอโทษน้องที่ไม่รู้สึกผิดนิดหน่อย
“อืม ไปกันเถอะ” แอลเดินมาเปิดประตูรถให้นั่ง แล้วอันที่จริงถ้าคนอื่นที่ไม่รู้จักมองดูคงคิดว่าเป็นแฟนเธอแน่เลย แต่ก็ดีจะได้ไม่ต้องมีคนมาวุ่นวาย
ระหว่างทางแอลเล่าเรื่องแข่งรถสารพัดเลย แต่พอเธอเอ่ยปากขอให้สอนขับรถก็ทำเป็นบ่นไปทั่วอ้างว่ายุ่งเรื่องงาน และได้ข้อสรุปว่าต้องไปเรียนขับรถแทนทั้งที่พี่ชายเป็นนักแข่งแท้ๆ
ตอนนี้เธอเลยโกรธแอล!
“หายโกรธนะแอม”
“เช๊อะ!!”
“เดี๋ยวซื้อรถให้เอาไหม? แอมอยากได้รุ่นไหนไปดูมาเลยเดี๋ยวซื้อให้ทันทีไม่มีเกี่ยง หายงอนพี่นะ” สาบานว่านี้คือการง้อน้องสาวเพราะใช้ช่องเสียงที่แปดได้เลยมั้ง แล้วต้องเอาของที่น้องสาวชอบเอาของมาหลอกล่อให้ใจอ่อน
“ก็ได้” สุดท้ายเธอก็ใจอ่อนแบบนี้ตลอด
ฟอด…
“น่ารักที่สุดในโลกเลย” เขาก้มลงไปหอมแก้มแอมด้วยความเอ็นดู แม้ว่าแอมโตแล้วแต่ก็ดูเหมือนเด็กในสายตาอยู่ดี
การที่เราสนิทกันมาขนาดนี้ทำให้ไม่มีใครมาจีบแอม
นั่นแหละดีที่สุดแล้ว!
วันต่อมาเธอมีเรียนตามปรกติในช่วงเช้า ส่วนช่วงบ่ายก็ว่าจะไปหาดูรถตามที่แอลบอกไว้ แต่ประเด็นคือเธอไม่รู้ว่าจะไปที่ไหนดี พอถามอาจารย์กูเกิลก็บอกมาหลายโชว์รูม แล้วเพื่อนก็ไม่อยู่ด้วยเพราะว่าไปกับผู้ชายแล้ว
“จะไปไหนเหรอ”
“เอ๊ะ! พี่มาทำอะไรที่มหาลัยทุกวันเลยคะ?” พี่ไทก้ามาทักทายอีกแล้ว แต่หลังจากวันนั้นเธอก็เจอเขาที่นี่ทุกวันเลย ไม่รู้ว่าเขาเป็นอาจารย์สอนหรือว่าธุระอื่นที่นี่รึเปล่า
“เปล่า”
“อ่ะ พี่ซื้อมาให้”
“ให้แอมทำไมคะ?” น้ำหวานอีกแล้วแถมยังมีขนมเพิ่มด้วย
“ไม่รู้สิ พี่ไปแล้วนะแอม” แค่อยากมาเจอเฉยๆเลยไม่รู้ว่าจะบอกยังไงดี เขามาที่นี่ทุกวันแล้วมองหาเธอตลอดเวลา น้ำหวานและขนมก็ซื้อมาให้แอมคนเดียวทั้งนั้น
“เอ้า!” เธองงอีกแล้วนะ พี่ไทก้าหยิบพวกกุญแจยัดใส่มือแล้วก็เดินไปขึ้นรถขับหนีไปเลย
เธอส่ายหน้าเบาๆด้วยความไม่เข้าใจอะไรเลยสักนิด แล้วเรียกรถแท็กซี่ไปโชว์รูมรถหรูที่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัยมากเกินไป ในมือก็ถือพวงกุญอยู่ด้วยความสงสัย พี่รู้ได้ไงว่าเธอชอบหมีพูห์แต่ก็ดีพอซื้อรถเสร็จก็ห้อยกับกุญแจเลย
ไทก้าขับรถกลับไปที่โชว์รูมต่อเพื่อทำงาน วันนี้มีลูกค้าร้องเรียนพนักงานขายคนเดิมอีกแล้ว เขาเลยต้องจัดการตักเตือนสักหน่อยไม่ให้คนอื่นเอาเป็นตัวอย่างว่าไม่ควรทำ
ขืนปล่อยแบบนี้เสียชื่อหมดพอดี
“มีอะไรจะแก้ตัวอีกไหม?”
“ผมจะปรับปรุงตัวครับ ขอโทษจริงๆครับบอส”
“คงต้องทำตามกฏระเบียบ” เขาส่ายหน้าเอือมระอากับพฤติกรรมของลูกน้องที่น่าจะแค่พูดขอโทษเฉยๆมากกว่า
“ออกไปได้แล้ว แต่ถ้ามีครั้งหน้าอีกครั้งรู้ใช่ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น กลับไปพิจารณาตัวเองซะ เชิญ!” เขาบอกชัดเจนแล้วหันไปสนใจงานตรงหน้าให้เรียบร้อย จากนั้นถึงได้เดินลงไปตรวจโชว์รูมตามปรกติเหมือนทุกวัน ก่อนจะเดินกลับดันไปเห็นว่าแอมเดินเข้ามาในโชว์รูม เห็นทีคงต้องไปต้อนรับสักหน่อยแล้ว
“กิตติเดี๋ยวผมคุยกับลูกค้าคนนี้เองเอง” พนักงานกำลังจะเดินไปทักทายแล้วแนะนำรถให้เธอ แต่ว่าเขาอยากแนะนำเองมากกว่าเผื่อเราจะได้คุยกันมากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่
“ครับบอส!”
“น้องแอม!”
“พี่อีกแล้วเหรอค่ะ!”
