บทที่ 7 ความทรงจำ 2

จากนั้นภาพก็ตัดไปที่อัยยะ ที่กำลังวิ่งตามชายหนุ่มออกมาจากบ้าน และขับรถตามเขาออกไป อัยยะร้องไห้ฟูมฟายภายในรถ และกรีดร้องออกมาตลอดเวลา และภาพเหล่านั้นก็ตัดจบเมื่อเธอเห็นรถที่กำลังลอยอยู่กลางอากาศและตกลงกระแทกฟื้น

"อะ...ซีดดดดดด...." ไอรดายังคงปวดศีรษะของเธออยู่ จากภาพต่างๆ รวมทั้งคำพูดที่เกิดขึ้นภายในสมองของเธอ มันเหมือนกลายมาเป็นความทรงจำของเธอเอง เพียงแต่ไอรดารู้ว่าเธอเป็นใคร แต่เธอดันมีความทรงจำเกี่ยวกับผู้หญิงที่ชื่ออัยยะด้วยนะสิ มันเปรียบเสมือนว่าตอนนี้เธอเป็นทั้งสองคน โดยจิตวิญญาณยังคงเป็นไอรดา เพิ่มเติมคือความทรงของอัยยะที่แทรกเข้ามาด้วย

"นั้น นั้น ... ความทรงจำของเธอ? .... เธอคือ .... พี่สาวเราเหรอ? มันคืออะไร?" เธอคิดทบทวนสิ่งที่ตัวเองเห็น ตอนนี้อาการปวดหัวของเธอดีขึ้นมากกว่าตอนที่เธอเห็นภาพความทรงจำเหล่านั้นในช่วงแรกๆ

ตอนนี้เธอสามารถลุกขึ้นยืนได้แล้ว ความคิดของเธอต่อภาพความทรงจำของหญิงสาวที่ชื่ออัยยะ มันชั่งถือเป็นฝันร้ายของเธอจริงๆ

"นี้ มันเรื่องอะไรกัน?" เธอตั้งคำถามกับตัวเอง "ความทรงจำของผู้หญิงคนนั้น มันคืออะไร"

ยังไม่ทันที่เธอจะคิดหาคำตอบให้กับตัวเอง ทันใดนั้น แสงแวบสีขาวนวลก็ปะทุขึ้นตรงระหว่างเท้าทั้งสองของเธอ มันค่อยๆ สว่างเจิดจ้าขึ้นเรื่อยๆ จนทำให้เธอแสบตา และหลับตาโดยอัตโนมัติ พร้อมกับยกแขนข้างที่เธอถนัดขึ้นมาปิดบังดวงตาของเธออีกชั้นทันที จากนั้นเธอก็ขาดสติการรับรู้.....

….. เช้าวันใหม่ แสงอาทิตย์สาดส่องเข้ามาในห้องพักฟื้นผู้ป่วย

หญิงสาวที่กำลังหลับใหลอยู่บนเตียง เธอยังคงหลับตาอยู่ เมื่อมีแสงแดดส่งมากระทบที่เปลือกตาของเธอ ด้วยสัญชาตญาณเปลือกตาของเธอก็ขยับโดยอัตโนมัติ แต่เมื่อเธอกำลังพยายามจะลืมมันขึ้นมา จากแสงแดดที่ส่งเข้ามามันช่างเจิดจ้าจนทำให้เธอต้องใช้มือข้างที่เธอถนัดยกมันขึ้นมาปิดบังดวงตาของเธอ

"อะ...ซีดดดดดด .... อะ ... เจ็บ! เจ็บ!" เสียงของไอรดาที่รู้สึกปวดหัว ผสมกับการเจ็บปวดตามร่างกาย ดวงตาของเธอกลมโต เธอมองขึ้นไปเจอกับผนังด้านบนของห้อง เธอพยายามยกแขนของเธออีกข้าง

"อะ อะ เจ็บ! เจ็บ! เจ็บ!!!" เสียงร้องด้วยความเจ็บของเธอก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอมองไปยังแขนที่เธอเพิ่งยกมันขึ้นมา และหันไปเห็นสายน้ำเกลือที่ต่อจากแขนอีกข้างของเธอ

ชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนเก้าอีกข้างๆ เตียงของเธอ รู้สึกตัวทันทีเมื่อได้ยินเสียงของหญิงสาวที่เขากำลังทำหน้าที่เฝ้าดูแลเธอตลอดทั้งคืน

"คุณฟื้นแล้ว!!" เสียงชายหนุ่มที่อยู่ด้านข้างของเตียงดังขึ้น

ไอรดา เมื่อได้ยินเสียผู้ชาย ก็รู้ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียว แต่มีชายหนุ่มที่ไหนก็ไม่รู้มาอยู่ด้วยกับเธอ จากนั้นเธอก็หันหน้าไปหาเจ้าของเสียงทันที

"คะ คะ คุณ ... คุณ ... อะ อะ ... ซีดดดด!!!" เธอกำลังจะพูดแต่อาการปวดหัวดันกำเริบขึ้นอีกครั้ง

"คุณไม่ต้องพูดอะไร เดี๋ยวผมไปตามหมอมาดูคุณก่อน" ชายหนุ่มที่เธอเห็นในฝันคนเห็นนั้นกำลังพูดกับเธอ เธอยังฝันอยู่อีกหรือเปล่า ไอรดาคิด และพูดออกมา "นี้ฉันกำลังฝันอยู่อีกเหรอ?" เธอพูดไปก็ยกแขนที่เธอรู้สึกเจ็บในตอนแรกที่ฟื้นขึ้นมา

"อ๊ะ ... เจ็บ! เจ็บ!! นี่ นี่มัน มะ ไม่ใช่ความฝันเหรอ ... ผู้ชายคนนั้นมาอยู่นี้ได้อย่างไร? แล้วคุณยายละ? คุณยายอยู่ไหน?"

... ก่อนหน้าที่อัยยะจะฟื้น

ภายในห้องพักฟื้น หญิงสาวที่กำลังนอนหลับบนเตียงผู้ป่วย หลังจากอาการของเธอดีขึ้น จากการบาดเจ็บหลังเกิดอุบัติเหตุเมื่อ 6 วันที่แล้ว

วันแรกที่เธอเกิดอุบัติเหตุ มีพลเมืองดีแจ้งไปยังหน่วยฉุกเฉินเพื่อให้การช่วยเหลือเธอ และเธอก็ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาลอย่างทันท่วงที

อาการของอัยยะโดยภาพรวม ถือว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เธอมีอาการบาดแผลเต็มตัว แต่โชคดีเป็นบาดแผลที่ไม่ใหญ่มาก และไม่มีกระดูกส่วนใดในร่างกายหัก ศีรษะของเธอแตกเล็กน้อย รอเพียงแค่เธอฟื้นจากการสลบเท่านั้น

หมอไม่รู้ว่าเธอจะฟื้นขึ้นมาตอนไหน แต่นี่ก็นับจากวันที่เธอเกิดอุบัติเหตุ ก็ปาเข้าไปเป็นวันที่ 6 แล้วที่เธอก็ยังไม่ฟื้นขึ้นมาเลย

ในช่วงบ่ายของวันที่ 6 หลังจากที่อัยยะเกิดอุบัติเหตุ

ภายในห้องพักฟื้นของโรงพยาบาล พยาบาลสาวเดินเข้ามาภายในห้องเพื่อเช็กอาการของหญิงสาวที่ยังคงหลับสนิทอยู่

เสียงละเมอของหญิงสาวก็ดังขึ้น