บทที่ 102 เสน่หาสาวเชย (100%)

“ช่างเป็นคำอวยพรที่เลิศเลอเพอร์เฟ็กต์เสียนี่กระไร คุณคิดได้ยังไงทูนหัว ผมละนับถือจริงๆ ให้ตายสิ!” เขายียวนอย่างนึกสนุกแทนที่จะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ

“ชิ…คนกวนประสาท” อารดาทำปากยื่นเหน็บแนมอีกฝ่ายอย่างลืมตัว ความน่ารักน่าชังของเมียตัวแสบทำให้เจ้าพ่อหนุ่มร่ำๆ ว่าจะเลื่อนการเดินทางออกไป แล้วอยู่รักสาวน้อ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ