บทที่ 105 บทลงโทษของคนคิดหนี (50%)

“ฮื้อ…” ตอหนวดที่กำลังขึ้นบริเวณปลายคางบึกบึนทำให้คนที่ตกอยู่ในห้วงฝันหวานรู้สึกตัว ก่อนจะขยับปากครางประท้วงเบาๆ

“ทำไมนอนเร็วจังช่วงนี้” เมื่อสามารถทำให้แม่คนขี้เซายอมลืมตาขึ้นมาอย่างเกียจคร้านได้สำเร็จ เขาก็กระซิบถามไถ่ชิดพวงแก้มเปล่งปลั่ง

“ก็คนมันง่วงนี่นา” อารดาทำเสียงอู้อี้ในลำคอ อันที่จ...