บทที่ 116 สารภาพความนัย (175%)

“ฉันมีปัญญา และไม่จำเป็นต้องงอมืองอเท้าให้คุณหาเลี้ยง” แม่สาวแสบยกลำแขนเรียวเสลาทั้งสองข้างขึ้นกอดอก เชิดหน้าสูงพร้อมเอ่ยออกมาด้วยท่าทางอวดดี

“ผัวเลี้ยงเมียมันผิดตรงไหนไม่ทราบ” เขายังรวนไม่เลิก ใบหน้าหล่อเหลาฉาบไปด้วยความเย็นชาเพราะไม่ได้ดั่งใจ ก่อนจะเดินย่างสามขุมเข้าหาร่างแน่งน้อย

“ฉันว่าค...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ