บทที่ 140 ความลับที่ไม่อาจปิดบัง (125%)

“เมียจ๋า…”

“ไม่ต้องมาทำออดอ้อน ฟังแล้วมันจะอ้วก” หญิงสาวกระชากเสียงใส่คล้ายไม่แยแส ส่งผลให้รอยยิ้มเลือนหายไปจากใบหน้าหล่อเหลาทว่าซีดเซียวในทันตา

“เอ้า…กินข้าวซะ จะได้กินยา” เสียงแข็งกล่าวออกมาเบาๆ พลางหันไปยกชามข้าวต้มที่วางอยู่ข้างตัวมาตั้งประเคนตรงหน้าเขา

“ป้อนหน่อยสิจ๊ะเมียจ๋า แขนผมไม่มีแรงเลย...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ