บทที่ 143 รักคือการให้อภัย (25%)

ครั้นเดินขึ้นเขาเข้าป่ามาเป็นชั่วโมงยังไม่มีวี่แววว่าอารดาจะปริปากพูดอะไรสักอย่างกับเขา เดเรคก็ถอนใจออกมาด้วยความหนักอก การถูกเมินช่างมีรสชาติขมขื่นเสียนี่กระไร

“เหนื่อยไหมทูนหัว” เขาถามเพราะอยากจะหาเรื่องคุย แต่สิ่งที่ได้กลับมาเป็นคำตอบคือความเงียบงัน เหมือนหลายๆ ครั้งที่ผ่านมา

“ถ้าคุณไม่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ