บทที่ 30 คู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน (100%)

“รับมุกคนหล่อหน่อยก็ไม่ได้” พ่อคนกะล่อนพ้ออย่างไม่จริงจังนัก ขณะทรุดร่างทรงพลังลงนั่งแนบข้างคนที่กำลังนั่งเชิดหน้าคอแข็ง ก่อนจะกดจมูกหอมแก้มอีกฝ่ายฟอดใหญ่อย่างประจบเอาใจ

“กลับบ้านได้สักทีนะยะ ฉันนึกว่าต้องให้ท่านประธานาธิบดีไปอัญเชิญด้วยตัวเองซะอีก” นางดาเลียยังไม่วายเอ่ยเหน็บแนมพ่อปลาไหลตัวเอ้  ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ