บทที่ 32 คู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน (150%)

“อ๊าย! อย่ามาเรียกว่าที่สะใภ้ของฉันแบบนั้นนะยะ” มาดามดาเลียร้องลั่น พร้อมฟาดฝ่ามือลงบนท่อนแขนกำยำของพ่อลูกชายตัวดี

“แหม…ออกโรงปกป้องกันซะด้วยแฮะ” เดเรคแอบเบ้ปากเล็กน้อย

“มันแหงอยู่แล้วย่ะ เพราะนั่นน่ะว่าที่สะใภ้คนโปรดของมัม”

“แม่นั่นพิกลพิการ หรือหูหนวกตาบอดกันแน่ครับ ถึงได้ยอมให้ผู้ให...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ