วันศุกร์ II

มุมมองของอดัม

“สวัสดีครับพ่อ”

อาเธอร์ เพียร์ซ เงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์ แว่นสายตากรอบเล็กที่เขาเริ่มต้องใส่เมื่อสองปีก่อนวางอยู่บนสันจมูกโด่ง เขาเอื้อมมือขึ้นไปดันมันขึ้นไปไว้บนศีรษะ

“อดัม หวัดดี นั่งสิ”

ผมพึมพำขอบคุณแล้วเลื่อนเก้าอี้ออกมา ผมเตือนตัวเองให้ระวังทุกคำพูดที่อยู่ต่อหน้าพ่อ เพราะรู้ดีว่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ