บทที่ 102 สะสาง

เมื่อได้ยินเช่นนั้น คนที่เดือดร้อนตื่นกลัว เห็นจะเป็นอ๋องสามผู้เป็นสวามี

"ไม่นะ เจ้าหมาน้อย ด้วยไม้โบยของที่นี่เจ้าทนได้ไม่ถึงสามไม้ด้วยซ้ำ"

"ดีกว่าต้องทนมองดูท่านตาย" นางหันมาสบตายิ้มให้กับเขา ด้วยท่าทีประหนึ่งว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย

"ไม่นะ เวยเวย"

"สวามีข้าไม่ผิด ข้าจะยื่นฎีกา และฟ้องร้องเอาผิดท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ