บทที่ 109 สุดท้ายที่ไม่ใช่ท้ายสุด

"ฮ่าๆ ยอมบอกแล้วสินะ แต่ท่านก็ไม่ได้มอบมันให้ข้าอยู่ดี เพียงแค่อยากให้ข้าช่วงชิงมันด้วยตัวเอง ได้! บอกมาก่อนสิแล้วข้าจะปล่อยนาง"

"ไม่มีอะไรต้องช่วงชิง ตราหยกอยู่ในห้องนี้ ใต้พื้นของชั้นไม้นั่น เจ้าไปหยิบเอาได้เลย"

เมื่อได้รู้ตำแหน่งที่ซ่อนของตราหยก ไป๋จื่อก็ตื่นเต้นตาโต แต่ยังคงดึงผ้ารัดคอซีเวยเอา...