บทที่ 106

"เจ้าลองกินก็รู้เอง" หลี่อวิ้นคว้าลูกหนึ่งให้นาง

เสี่ยวเป่ยอ้าปากกัด รู้สึกใช้ได้จึงพยักหน้าไปด้วย “รสชาติหวาน ๆ”

เสี่ยวหนานเห็นน้องสาวชอบ ก็มีความสุขไปด้วย เพียงแต่เสื้อผ้าบนตัวเสี่ยวหนาน เปื้อนน้ำลูกหม่อนซักไม่ออกจริง ๆ อีกทั้งดูโดดเด่นน่าเกลียดมาก ๆ

นางครุ่นคิดอยู่พักหนึ่ง เอาเสื้อผ้าของเสี่ยวหนา...