บทที่ 142

“นั่นก็จริง พรุ่งนี้ยังต้องตื่นเช้า วันนี้ก็ไม่ทำแล้ว เมื่อครู่พี่เข้ามาในลานบ้าน เห็นไม้เถาที่ข้าปลูกในกระถางเล็กมากมายไหม ข้าลงมือทำเองทั้งหมด”

หลี่อวิ้นวางสมุดบัญชีในมือลง เงยหน้ามองซวีชิงหย่วน พูดเหมือนเอาความดี

“ทำพวกนั้นทำไมก็ไม่กลัวเหนื่อย” เขายื่นมือลูบคางของนาง มุมปากแฝงรอยยิ้มจาง ๆ

แม้ว่าซ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ