บทที่ 159

เสี่ยวเป่ยเป็นคนมีดวงดีคนหนึ่ง ทางหลี่อวิ้นเตรียมอาหารเสร็จ นางก็ตื่นแล้ว ตื่นมาก็ร้องไห้เรียกหาแม่

หลี่อวิ้นวางกับข้างในมือ ไปในห้องอุ้มเสี่ยวเป่ยโอ๋อยู่พักหนึ่งถึงจะหยุด

เรียกเสี่ยวหนานกับวั่นหลินเฉิน “กินข้าวเถอะ อาหารพื้นบ้าน ไม่รังเกียจก็พอ เห็นตอนนี้เที่ยงก็ไม่ใช่ บ่ายก็ไม่ใช่ กินแก้ขัดไปก่อนแ...