บทที่ 233

เดินไปประมาณยี่สิบสามสิบขั้นบันได เขาก็หยุด และตอนนี้หลี่อวิ้นก็กินพอสมควรแล้ว

ซวีชิงหย่วนมองเธอก้มตัวโอบอยู่ในอ้อมกอด พูดกับเธอว่า “ข้าโอบเจ้าขึ้นไปแบบนี้ ดังนั้นเจ้าต้องกินมากน้อย กินผลไม้และอาหารในตะกร้าให้หมด ข้าก็สามารถโอบเจ้าไปถึงในวัดวั่นโซ่วในอึกใจ

ผู้ชายคนนี้ ลักษณะการพูดการทำงาน ทำให้เธอซา...