บทที่ 85

นี่ก็คือสิ่งที่เรียกว่ารอยยิ้มติดต่อกระมัง คนหนึ่งยิ้ม คนข้าง ๆ ก็ยิ้มตามนาง

ซวีชิงหย่วนกินข้าวเสร็จ บอกว่าจะไปหาหูซิงหางานทำหน่อย

หลี่อวิ้นเป็นห่วงแผลบนตัว ถามต่อเนื่องหลายครั้ง

“ไม่เป็นไรจริง ๆ หรือ? ยังเจ็บบาดแผลไหม? แขนของพี่...”

หลี่อวิ้นเพิ่งพบว่า ซวีชิงหย่วนถอดผ้าพันแผลบนแขนออกไปตั้งแต่เมื่อไ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ