บอดี้การ์ดปืนดุ

“บอดี้การ์ดปืนดุ” และ “เพลิงดอกงิ้ว”

นวนิยายสำหรับผู้ใหญ่เท่านั้น

ผู้​เขียน

กาสะลอง

ไม่​อนุญาต​ให้​สแกน​หนังสือ​หรือ​คัด​ลอก​เนื้อหา​ส่วน​ใด​ส่วน​หนึ่ง​ของ​หนังสือ เว้น​แต่​ได้​รับ​อนุญาต​จาก​เจ้าของ​หนังสือ​เท่านั้น

บึ้ม...

เสียงระเบิดยังคงดังออกมาจากคฤหาสน์หลังใหญ่เป็นระยะๆ  ลูกไฟสีแดงลุกโชนพวยพุ่งขึ้นมาเหนือหลังคา เสี่ยปรีดาวิ่งออกมาได้ทันเวลา โดยมีสมุนอีกสองคนวิ่งประกบตามมาติดๆ

“นายครับ... ”

‘ไททัน’ บอดี้การ์ดฝีมือดี หัวหน้าทีมอารักขาเสี่ยปรีดาวิ่งตรงเข้ามาคุ้มครองนาย หลังจากขับรถกระบะเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน ทันเห็นเหตุการณ์ชุลมุนโกลาหลที่กำลังเกิดขึ้น

“กูปลอดภัย... ไม่ต้องห่วง... แต่ยัยหนูยังไม่ออกมาจากห้อง”

เสี่ยปรีดาเสียงสั่นเป็นห่วงลูกสาว แววตาเครียดจัดเหลียวกลับไปยังชั้นสองของคฤหาสน์หลังใหญ่กำลังโดนไฟไหม้

“คุณหนู”

ไททันไม่รอช้า รีบวิ่งไปคว้าสายยางใกล้สปิงเกอร์รดน้ำต้นไม้ข้างรั้ว เอามาฉีดพ่นใส่ร่างกายของตัวเองจนโชกชุ่ม จากนั้นก็วิ่งฝ่ากลุ่มควันเข้าไปช่วยลูกสาวของผู้เป็นนายที่ยังติดอยู่ในห้องนอนชั้นสองของบ้าน

อึดใจต่อมา ไททันก็อุ้มร่างไร้สติของคุณหนูมินตรา หรือที่บิดามักจะเรียกว่า ‘น้องมิ้น’ พาหนีออกมาจากกลุ่มควันและเปลวไฟแดงฉานลุกท่วมหลังคา มีเสียงระเบิดดังไล่หลังตามมาเป็นระยะ ท่ามกลางเหตุการณ์ระทึกขวัญที่ไม่มีใครคาดคิด

“ยัยมิ้น... ยัยมิ้นลูกพ่อ”

เสี่ยปรีดาตะโกนเรียกร่างไร้สติของลูกสาวที่บอดี้การ์ดของตนกำลังอุ้มเอาไว้ในอ้อมกอด

“ไม่ต้องห่วงครับนาย... คุณหนูแค่สลบ”

ไททันกล่าว

“ไอ้ไท... ”

เสี่ยปรีดาเขย่าแขนของบอดี้การ์ดหนุ่ม

“ครับนาย”

“มึงให้สัญญากับกูอย่างนึงได้ไหม?”

สุ้มเสียงดูจริงจัง แต่เป็นครั้งแรกที่ไททันสังเกตเห็นแววของความหวาดหวั่น ผุดวาบขึ้นมาในดวงตาของผู้เป็นนาย

“ได้ทุกอย่างครับนาย”

“สัญญากับกู... ว่ามึงจะดูแลยัยมิ้นเท่าชีวิต”

เสียงของเสี่ยปรีดาสั่นเครือ

“จำเอาไว้ว่าดูแลลูกกูเท่าชีวิต... กูจะเพิ่มเงินเดือนให้มึงอีกร้อยเท่า... ”

เสี่ยปรีดากล่าวอย่างคนที่รู้ตัวดี ว่าในเวลานี้ ‘เงิน’ มากมายก็ช่วยอะไรไม่ได้ ในวินาทีที่เงื้อมมือของมัจจุราชกำลังเอื้อมลงมารอรับวิญญาณของทุกคนในครอบครัว สิ่งที่จะทำให้ลูกสาวของตนมีชีวิตรอดปลอดภัยต่อไปได้ก็คือการอารักขาคุ้มครองของบอดี้การ์ดฝีมือดีคนนี้

เสี่ยปรีดาเชื่อมั่นว่าลูกสาวของตนจะปลอดภัย ตราบใดที่อยู่ใกล้ไททัน

“ได้ครับนาย... ผมขอสัญญาว่าจะปกป้องดูแลคุณหนูมิ้นด้วยชีวิตของผม”

ไททันรับปากหนักแน่น

“ไป... มึงรีบไป... พายัยหนูไปที่ไหนก็ได้ที่มึงคิดว่าปลอดภัยที่สุด... ”

เสี่ยปรีดากำชับ

“แล้วนายจะไปไหนครับ?”

เสียงของไททันบอกความเป็นห่วง แม้เสี่ยปรีดาจะคลุกคลีอยู่ในธุรกิจสีเทามานาน แต่เรื่องจิตใจก็นับว่านายคนนี้ใจถึง ไม่เคยทิ้งลูกน้อง

“กูจะหลบไปเวียดนามสักพัก... ถ้าปลอดภัยเมื่อไรเดี๋ยวกูติดต่อกลับมา... มึงช่วยดูแลยัยหนูให้ดี”

พูดจบเสียงรถกระบะคันหนึ่งก็วิ่งเข้ามารับเสี่ยปรีดา พาไปส่งยังจุดลงเรือที่ชายป่าเพื่อที่จะเลาะลำน้ำสาละวินไปยังประเทศพม่า จากนั้นจะเดินทางต่อไปยังประเทศเวียดนาม

อันที่จริงมีสายรายงานมาแล้วเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้า ว่าศัตรูคนสำคัญกำลังจะส่งคนมาถล่มบ้าน

เรื่องนี้เสี่ยปรีดารู้ ทว่ายังไม่ทันตั้งรับ มันก็ลงมือจู่โจมก่อนเสียก่อน จัดหนักชนิดที่ว่าแทบไม่มีโอกาสตั้งตัวกันเลยทีเดียว วันนี้ขอแค่เอาชีวิตรอดไว้ก่อน ตั้งหลักได้เมื่อไรเสี่ยปรีดาจะต้องกลับมาสะสางบัญชีแค้นอย่างแน่นอน

เสี่ยปรีดาตั้งใจว่าตอนแรกจะพามินตราลูกสาวคนเดียวเดินทางไปด้วย ทว่ายังไม่ทันเตรียมการ คู่อริก็ขนเอาอาวุธหนักมาถล่มบ้านยับเยินอย่างที่เห็น

แม้ว่าจะมีพวกพ้องมากมายอยู่ที่เวียดนาม แต่เสี่ยปรีดารู้ว่าสถานที่แห่งนั้นไม่เหมาะกับลูกสาวของตนซึ่งเป็นผู้หญิง

การทิ้งลูกเอาไว้กับบอดี้การ์หัวใจเพชรที่คิดว่าไว้ใจได้... จึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดในนาทีนี้

ถึงเวลาต้องจาก รถของเสี่ยปรีดาแล่นออกมาจากบ้าน

“คุณหนู... ไปกับผมนะครับ”

มินตราไอค่อกแค่ก หล่อนฟื้นขึ้นมาชั่วขณะ ไททันอุ้มร่างของหล่อนเข้ามาในรถกระบะ

“ไท... คุณพ่อล่ะ”

มินตราห่วงบิดา

“ไม่ต้องห่วง... นายปลอดภัยครับ”

ไททันขับรถตามรถของเสี่ยปรีดาออกมาถึงทางสายหลัก จากนั้นก็แยกไปยังเส้นทางเชียงใหม่ ขณะรถกระบะคันที่วิ่งเข้ามารับผู้เป็นนายขับแยกออกไปตามเส้นทางมุ่งสู่ประเทศพม่า

ทุกคนพากันหนีออกมาจากเสียงระเบิดและกลุ่มควันขโมง ทิ้งคฤหาสน์หลังใหญ่ที่กำลังโดนไฟเผาและเสียงไซเลนเอาไว้เบื้องหลัง หนีออกไปตั้งหลักเอาชีวิตรอดไว้ก่อน

ในเวลาต่อมา

ไททันขับรถกระบะออกมาทั้งที่ก็ยังไม่รู้ว่าจะพาลูกสาวของผู้เป็นนายไปหลบซ่อนที่ไหน รู้แต่ว่าควรจะหนีออกมาให้เร็วที่สุด เพราะเกรงว่าศัตรูของเสี่ยปรีดาจะขนเอาอาก้ามาถล่มซ้ำ

ไททันแวะเข้าปั๊มน้ำมันข้างทางที่คิดว่าปลอดภัยที่สุด เอาผ้าเช็ดหน้ามาชุบน้ำแล้วเช็ดหน้าตาให้หญิงสาว