บทที่ 109 นังคนกรุง

ลำดวนเยี่ยมหน้าออกมาจากมุมหนึ่ง รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าไม่แพ้พราวพิลาศเมื่อคิดไว้ไม่ผิดว่านังคนกรุงนั่นจะต้องเข้าไปนอนคอยนายถึงในห้องนอน แต่คงต้องคอยเก้อเพราะไม่มีทางที่คืนนี้นายจะกลับมา หรืออาจอีกหลายๆ คืนก็ว่าได้เพราะป่านนี้นายคงไปได้ครึ่งทางแล้ว

‘นายคะ ลำดวนสงสารชบาเหลือเกิน ชบาไม่ได้อยากจากนายไปนะ...