บทที่ 125 น้าดำ

“พี่นุ... ให้ดอกอ้อพักหน่อย ดอกอ้อเหนื่อย อูย... พี่นุจ๋า...” เสียงกระเส่าร้องบอกเมื่อนุไล้ริมฝีปากไปมาบริเวณดอกไม้บานฉ่ำของเธออย่างไม่ยอมหยุด

“อื้อ... ดอกอ้อก็พักไปสิจ๊ะ พี่นุจะกินน้ำหวานของดอกอ้อ” พูดพร้อมยืนยันด้วยการกระทำเมื่อเรียวลิ้นทำให้แข็งและแทงเข้าไปในโพรงแรงๆ ก่อนจะกระดกปลายตวัดชิมน้ำหล่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ