บทที่ 128 สวรรค์หล่นทับ

ซ่อนกลิ่นตาเบิกกว้างเมื่อน้าดำกดเธอให้นั่งคุกเข่าแทบพื้นก่อนจะดันความใหญ่โตมาจนชิดติดใบหน้า ความใหญ่โตที่น่ากลัวไม่เท่ากับกลิ่นหมักหมมของคราบเหงื่อไคลที่โชยมา มันเป็นกลิ่นเค็มปนเปรี้ยวปนกลิ่นฉี่ผสมผสานกันจนเธอแทบจะอาเจียน

ใบหน้าสะบัดหนีไม่อาจทนอยู่ใกล้ แต่ฝ่ามือที่จับยึดศีรษะของเธอไว้แน่นทำให้หลีกห...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ