บทที่ 55 สวรรค์ถล่มตรงหน้า

ใบ้จับต้นขาของชวนพิศให้พาดไว้ที่บ่าของมันก่อนจะกดกระหน่ำไอ้ใบ้น้อยให้พุ่งทะยานไปสู่โพรงดอกไม้ที่ฉ่ำไปด้วยน้ำหวานหฤหรรษ์ที่ปะปนกับน้ำลายเหนียวๆ ของมัน แรงกระแทกกระทั้นส่งผลให้ใบหน้าสวยหวานเขยื้อนขึ้นเขยื้อนลงไม่หยุด เช่นเดียวกับริมฝีปากที่เผยอค้างและเปล่งเสียงครวญครางออกมาไม่หยุดเหมือนกัน

“โอว... ใบ...