บทที่ 92 ดอกไม้ป่า

“นายครับ... นาย!”

“ฮ่ะ! ว่าไงนายเข้ม”

“นายเป็นยังไงบ้างครับ ผมว่าอาการลอยๆ แบบนี้จะไข้ขึ้นหรือเปล่า อย่างนั้นนายนอนพักที่นี่ก่อนนะครับ เอ่อ... คนบ้านป่าก็มีอยู่มีใช้กันแค่นี้แหละครับ”

สายตาของเข้มมองที่นอนเย็บมือเก่าๆ หมอน และผ้าห่ม ที่บ่งบอกถึงอายุการใช้งานมานาน ถึงจะดูเก่าแต่ก็สะอาดสะอ้าน...