บทที่ 90 Chapter90

Chapter90

“แคท แคท แคทตื่นเถอะ บ่ายแล้วนะ”

เสียงของจัสตินดูเหมือนมันจะไม่เข้าไปในหูของเธอเลย เพราะร่างงามที่นอนตะแคงมาทางริมเตียงยังคงนอนนิ่งไม่ไหวติง ราวกับว่าไม่อยากตื่นขึ้นมารับรู้ความเจ็บปวดอีกต่อไป

“แคท แคท ตื่นเถอะ แคท”

มือใหญ่เขย่าแขนของคนที่หลับสนิท หลังจากที่ปลุกด้วยเสียงเพียงอย่างเดียว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ