บทที่ 121 ตอนที่ 119

“แค่ก แค่ก” เสียงไอสำลักแกงทำให้พุดซ้อนลดชามลงมองบ่าวที่ถูกจับถูกบังคับให้กลืนสิ่งที่ไม่อยากกินเข้าปากทั้งน้ำตา เธอมองด้วยความนิ่งจนชามตกลงสู่พื้น รำพันมองหน้ามดที่สำลักยกมือจับคอตนเองน้ำลายเริ่มฟูมออกมาทรุดตัวลงกอดเสาทุรนทุราย

“หึ เลี้ยงเสียข้าวสุก ทำอันใดไว้จงรับผลที่ทำเสีย” เจ้าพระยาวสุลุกขึ้นท...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ