บทที่ 132 ตอนที่ 130

“หลวงเสนา” ภาพย์เอ่ยขึ้นแทรกอารมณ์ที่คุกรุ่นของชายที่ปาหินทิ้งเดินไปหยิบไม้เท้ามาถือไว้

“การณ์ภาคหน้าเจ้าอาจต้องใช้บุญใหญ่มิเช่นนั้นพระคุณเจ้าจักไม่มาเตือนดอก นี่หน้าที่ข้า ข้าจักรับกรรมนี้ไว้เองแม้นจักไม่ได้เกิดจักขออยู่สอนให้ลูกหลานสำนึกรักแผ่นดิน เจ้ายังมีเรื่องที่ต้องจัดการอีกมาก กลับไปเรือนเถิ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ