บทที่ 137 ตอนที่ 135

“สา สาอันใดหรือเจ้าคะ” รำเพยขมวดคิ้วงุนงง

“ผัวเมียไง รักชอบกันมานานสมควรลงเอยด้วยกันเสียที จะได้มีลูกไว้วิ่งเล่นให้เต็มเรือนบ่าว แม้จะยังไม่เลิกทาสก็ใช่ว่าจะมีผัวไม่ได้” ข้าวฉีกยิ้มยกเหตุผลขึ้นมากล่าวทำบ่าวสามรำมองหน้ากันอย่างงุนงงจนเธอหลุดหัวเราะชอบใจเอามือแกว่งน้ำเล่นมองเด็กๆกระโดดน้ำ

เมื่อถึงฝั...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ