บทที่ 154 ตอนที่ 152

“เห็นทีจักได้มีเด็กไว้สืบสกุลแล้ว” รำพันยิ้มแป้นชะเง้อมองไปทางประตูแล้วหัวเราะคิกคักอยู่กับรำไพอย่างรู้กัน รำเพยมองตามสายตาแล้วส่ายหน้าไปมาโน้มตัวลงนอน

แสงอาทิตย์กระทบกับปลายดาบที่กวัดแกว่งฝึกไพร่พลในเขตอภัยทานก่อนเดินถือดาบออกมารับผ้าเช็ดเหงื่อพร้อมโยนดาบให้มิ่งรับไว้สลับกับรับไม้เท้ากลับคืนมา หลว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ