บทที่ 10 10

“ผมกินจุนะ คุณเลี้ยงไหวหรือ...ผมกินเยอะมากถึงมากที่สุดเลยล่ะ ลดา”

“ลดามีเงินค่ะ เยอะมากถึงเยอะมากที่สุดเลยด้วย คุณอยากทานอะไร ลดาจะพาคุณไปเอง”

ชายหนุ่มไม่ตอบ ได้แต่อมยิ้มและจับจดอยู่บนใบหน้าแสนงามที่เขาอยากดึงร่างนั้นมากอดและจูบเธออีกสักครั้ง...เขาอยากจุมพิตลดา และสอนให้เธอรู้ว่า เวลาจูบ เขาทำกันเช่นไร

โรดิออนทำตามความต้องการของหญิงสาวทว่าเวลาไม่ได้เป็นไปตามที่คาดไว้ด้วยสิ่งของมีค่าน่าชมในพิพิธภัณฑ์ที่สร้างในรัชสมัยพระเจ้าอเล็กซานเดอร์ที่ 1 เพื่อเป็นที่เก็บของสะสมทั้งคัมภีร์ เครื่องเงิน เครื่องทอง บรรลังค์งาช้างและมงกุฏของกษัตริย์รวมไปถึงสิ่งของอีกมากมายน่าตื่นตาเกินกว่าช่วงเวลาไม่กี่ชั่วโมงจะเก็บความประทับใจไว้ได้หมด เมื่อออกจากสถานที่นั้นและเดินดูสิ่งสำคัญอย่างอื่นไม่นานกลางคืนก็ห่มคลุมท้องฟ้าเหนือจัตุรัสที่เห็นสีแดงบนแนวกำแพงชัดเจนจากแสงไฟลานตา สิ่งที่ทำให้ลดาประหลาดใจนั่นคือบุรุษร่างสูงใหญ่ไม่ได้เรียกร้องการเลี้ยงตอบแทนเป็นอาหารในภัตตาคารหรูหรา โรดิออนเพียงแวะซื้อขนมปังและน้ำผลไม้จากร้านค้าเล็ก ๆ ข้างถนนซึ่งเขาเรียกมันว่า คิออส ก่อนจูงมือหญิงสาวกลับไปนั่งในรถที่เขาตั้งใจจอดไว้ริมฝั่งแม่น้ำ

“คุณไม่อยากทานอะไรหรู ๆ อย่าง...คาร์เวียหรือคะ ร็อด?”

ลดาถามขึ้นขณะมองดูหนุ่มรัสเซียแกะห่อขนมปังและนั่งกินอย่างเอร็ดอร่อยเสมือนว่าไม่มีอะไรน่าดึงดูดใจมากกว่าอาหารธรรมดาที่ซื้อหาจากข้างถนน

“ทำไมผมต้องกินคาร์เวียล่ะ?”

“ก็...ลดาเห็นคุณขับรถ บีเอ็มดับเบิ้ลยูกันกระสุน” หญิงสาวรีบยกเรื่องรถขึ้นมาอ้าง เธอลืมตัวไปก็ในเมื่อตอนนี้ต้องทำเสมือนไม่รู้ว่าเขาเป็นใครไม่ใช่หรือ

“ผมชอบคาร์เวีย” โรดิออนตอบพลางเคี้ยวของในปากหมุบ ๆ และลดาก็นั่งมองท่าทีแสนธรรมดาของผู้ที่เธอก็รู้ว่าเขาเป็นนักธุรกิจใหญ่โตแค่ไหน เธอนิ่งมองเขาเช่นนั้นโดยไม่ได้แตะของตัวเองกระทั่งเขากินขนมปังจนหมดไปสองอันและเปิดน้ำผลไม้ดื่มตามก่อนหันมาพูดกับเธอ

“ผมมีอะไรจะบอกคุณ ลดา...จริง ๆ แล้ว ผมทำธุรกิจค้าเพชร”

โรดิออนกล่าวออกมาโดยไม่ยอมละสายตาจากหญิงสาวและนัยน์ตาเข้มบนใบหน้าคมราวจะสื่อความหมายว่าเขาไม่ได้ใช้คำพูดลวงหลอกแล้วเธอจะบอกว่าไม่เชื่อเขาได้อย่างไร

“ค่ะ...ร็อด สรุปแล้วคุณไม่ใช่พวกมาเฟียใช่มั้ยคะ?”

“ก้ำกึ่ง” หนุ่มรัสเซียนร่างสูงใหญ่ขยับเข้ามาใกล้อีกนิดก่อนกอบกุมมือเรียวบางซึ่งวางอยู่บนหน้าตักของหญิงสาว เขาจะรู้หรือไม่ว่าเธอกำลังจะละลายเพราะสายตาบอกความนัยคู่นั้น

“ผมปฏิเสธไม่ได้ว่าการทำธุรกิจเพชรโดยเฉพาะการค้าเพชรดิบจากแหล่งที่มาจะกระทำด้วยความราบรื่นโดยไม่อาศัยอิทธิพลเข้ามาเกี่ยวข้องเป็นไปได้ยาก ครอบครัวของผมสืบเชื้อสายจากพวกนักการเมืองในยุคโซเวียตเก่า ถึงรัสเซียจะพลิกโฉมหน้าการปกครอง แต่เรา...สลัดอำนาจที่เคยมีไม่หลุด การหาเพชรดิบจากเหมืองในไซบีเรียและจากเหมืองอื่นทั่วโลกเราต้องอาศัยบารมีและอำนาจรวมทั้งเส้นสายซึ่งปฏิเสธไม่ได้อีกนั่นแหละว่าท่อน้ำเลี้ยงของเรามาจากคนเหล่านั้น แต่เราไม่ได้ทำสิ่งผิดกฎหมาย ไม่ยุ่งเกี่ยวกับการทำสงครามหรือยาเสพติด ถึงแม้เพชรจะทำได้ทุกอย่าง ทั้งชำระหนี้ จ่ายสินบน ซื้ออาวุธหรือแม้กระทั่งใช้มันแทนเงินตรา”

“แล้วคุณ...” ลดากลืนน้ำลายลงคอและบีบมือของโรดิออนเบา ๆ ก่อนกล่าวว่า “เคยใช้เพชรซื้อผู้หญิงหรือเปล่าคะ?”

ปุจฉาของร่างอรชรทำให้อีกฝ่ายยิ้มกว้างโชว์ฟันขาวเรียบบนใบหน้าหล่อเหลา โรดิออนล้วงอะไรบางอย่างจากกระเป๋าเสื้อแจ็คเก็ตออกมาซึ่งลดาเห็นว่าเป็นกล่องกำมะหยี่สีชมพูเล็กกลม ชายหนุ่มยักไหล่น้อย ๆ ก่อนพูดกับเธอด้วยดวงตาเป็นประกาย

“ผมไม่เคยใช้เพชรแลกผู้หญิง เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นถึงแม็กซิมัสจะเอาเพชรดิบในเซฟออกมาเทขายจนเกลี้ยงก็คงไม่มีวันพอ”

“ร็อด...”

“โอเค...ผมล้อคุณเล่น มีผู้หญิงคนเดียวที่ผมให้เพชรแต่เธอไม่เคยยอมรับและยังใช้ชีวิตอยู่ในดินแดนหฤโหดที่ไซบีเรีย...ก็คือแม่ของผมเอง”