บทที่ 23 23

ลดาสะอื้นไห้และเป็นครั้งที่เท่าใดมิรู้ได้กับการตัดพ้อจากความน้อยใจในส่วนลึก ดวงตาเข้มของโรดิออนอ่อนแสงลงพร้อมกันกับความดุดันที่กำลังระเหิดหาย ชายหนุ่มยอมรับว่าเขายังคงอ่อนไหวต่อลดาทุกคราที่เห็นน้ำตาบนใบหน้างดงาม ความเดือดดาลที่เกาะกุมหัวใจดวงนั้นสูญสลายไปทีละน้อยก่อนเขาจะค่อย ๆ ฝังจมูกโด่งลงบนแก้มซึ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ