บทที่ 10 ตอนที่10

"ฮืฮๆๆอึกฮืฮๆๆๆอึก"อลินร้องไห้ออกมาเหมือนคนกำลังจะขาดใจ ผมกำลังจะเอื้อมมือไปหาเธอ

"กัส! กัสเปิดประตูให้แด๊ดหน่อย"เสียงแด๊ด ผมรีบหีนหน้ากลับไปมองประตูห้องนอนผมทันที

"อาเฮล"อลิน ก็มองไปที่ประตูและก็เอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงตกใจ ผมก็ตกใจ แด๊ดมาทำไมว่ะ

"ห้ามบอกแด๊ดกับม๊าเด็ดขาด ว่าฉันทำอะไรเธอ ถ้าม๊ากับแด๊ดรู้ เธอตายแน่ ยัยเด็กถูกทิ้ง!"ผมหันกลับมาบอกเธอ แล้วเอานิ้วชี้จิ้มไปที่หน้าผากเธอ และผลักอย่างแรง จนเธอหน้าหงายแล้วไง ผมต้องสนไหม

"ไป๊ ไปหลบในห้องนำ้อย่าให้แด๊ดฉันเห็นเธอ ไปสิว่ะ นั่งหน้าโง่อยู่ได้!"ผมผลักตัวเธอให้ลงไปจากเตียง เธอก็มองหน้าผม ผมก็มองหน้าเธอ มองหน้าหาแม่งรึไงว่ะ

"ไปสิ!"ผมตะโกนใส่เธออีกครั้ง เธอก็ยอมเดินเข้าไปในห้องนำ้

"เหอะ"ผมก็เลิกมองเธอและ จัดเสื้อคลุมให้เข้าที่ และออกไปเปิดประตูให้แด๊ด

"ไง ไอลูกชาย มีอีหนูหรอว่ะ?"แด๊ดตบไหล่ผมและแด๊ดก็เอ่ยถามผม ผมก็ยักไหล่ให้แด๊ด

"ตามประสา คนไม่มีเมียอ่ะแด๊ด แด๊ดมาหาผมถึงนี้มีอะไรหรอ?"ผมเอ่ยถามแด๊ดขึ้น เมื่อเราทั้งคู่เดินมานั่งที่โซฟา ตรงโต๊ะทำงานผม ดีน่ะไม่ได้ไปนั่งตรงที่เสื้อผ้าของยัยเด็กกาฝากนั้นวางอยู่

"เยาะเย้ยแด๊ดหรอว่ะไอลูกชายฮ่าๆๆ เมื่อก่อนตอนแด๊ดยังไม่เจอม๊าแก แด๊ดก็ทำตัวแบบแกนี่แหละฮ่าๆ"แด๊ดก็นั่งมองผมและหัวเราะ ผมก็ชงเหล้าใส่แก้วส่งไปให้แด๊ด

"อ่ะนี่ครับ"ผมส่งแก้วเหล้าไปให้แด๊ดเฮล เเด๊ดก็รับแก้วเหล้าไปจากผม และเราทั้งคู่ก็ยกแก้วเหล้ากระดกขึ้นพร้อมกัน

"เออ ที่แด๊ดมาอ่ะ จะมาบอกแกว่าพรุ่งนี้ไปงานเลี้ยงต้อนรับการกลับมาของลูกเพื่อนม๊าแกด้วย"แด๊ดเอ่ยบอกผม ผมก็เอนหลังพิงโซฟา และมองหน้าแด๊ดอย่างไม่เข้าใจ

"เพื่อนสมัยไหนของม๊าแกไม่รู้ แต่ที่รู้ๆม๊าแกให้ฉันเอาแกไปงานนี้ให้ได้ ถ้าแกไม่ไปน่ะ ฉันอดเยม๊าแกแน่ๆถือว่าช่วยๆแด๊ดหน่อยเว้ยไอลูกชาย"แด๊ดบอกผม แล้วท่านก็ยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปาก ผมก็เช่นกันยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปากเช่นกัน

"ไปน่ะเว้ย แด๊ดกลับแหละ มีงานว่ะ ตกลงไปน่ะเดี๋ยวเวลาค่อยบอกอีกที"แด๊ดบอกผมแล้วท่านก็ลุกขึ้นยืน ผมก็ลุกขึ้นยืนตามแด๊ด

"ครับ ผมไปก็ได้ ถือว่าช่วยแด๊ดล่ะกัน สงสารอ่ะ"ผมก็พูดขึ้นกวนๆแด๊ดอ่ะ

"ไอลูกชายหึๆๆแกนี้นิสัยเหมือนฉันเลยว่ะ เออไปล่ะ"แด๊ดตบไหล่ผม แล้วท่านก็เดินไปยังประตูแล้วออกไป. ผมก็เดินกลับเข้าไปยังห้องนอน และเดินไปเปิดประตูห้องนำ้

แอ๊ดดด

"แด๊ดฉันไปแหละ"ผมเอ่ยบอกอลิน ที่ตอนนี้เธอกำลังนั่งร้องไห้อยู่บนขอบอ่างด้วยร่างกายที่เปลือยเปล่าและผิวขาวๆของเธอ เธอก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมด้วยสายตาที่ผมมองไม่ออกว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอค่อยๆยันตัวยืนขึ้น และเธอก็เดินผ่านตัวผมที่ยืนอยู่ตรงประตู เธอเดินผ่านผมไป ผมก็มองตามแผ่นหลังและก้นที่ขาวเนียนของเธอ ตอนนี้มันเป็นรอยแดงไปหมด น่าจะเกิดจากที่ผมดึงเธออย่างแรงทำให้ผิวของเธอเสียดสีกับผ้าปูที่นอนรึป่าว

"จะไปไหน ฉันยังไม่อนุญาติให้เธอไป!"ผมเดินตามร่างบางๆของอลินออกมาที่ห้องทำงานตอนนี้เธอหยิบเสื้อผ้าของเธอขึ้นมาใส่

"หนูกลับก่อนนะคะคุณกัส"อลินเมื่อเธอใส่เสื้อผ้าของเธอเสร็จแล้ว เธอก็หันมาก้มหัวให้ผมและเธอก็เดินเปิดประตูห้องทำงานของผมออกไป เมื่อกี้เธอเรียกผมว่าคุณกัสหรอ หึ ยัยเด็กถูกทิ้ง

อลิน

ตอนนี้ฉันเดินออกมาจากผับของพี่กัสแล้ว ฉันเดินไปตามทางเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย ฉันเป็นคนที่ไม่มีใครต้องการหรอ ฉันเกิดมาทำไม ฉันเกิดมาเพื่ออะไร ฉันมันเป็นภาระของน้าอลิซ ตอนนี้ฉันเดินมาหยุดอยู่บนสะพานแม่นำ้ใหญ่ และมองลงไปยังแม่นำ้สายนี้

"แม่ค่ะ พ่อค่ะ พ่อกับแม่อยู่ที่ไหนหรอค่ะ เป็นใครหรอค่ะ ทำไมถึงทิ้งหนูไว้แบบนี้ละคะ?"ฉันพูดขึ้นและก้มมองลงไปยังแม่นำ้ใหญ่ ด้วยสายตาที่เหม่อลอย

"แม่ง เรียนก็ไม่เก่ง เฮ้อออ ทำไมกูโง่แบบนี้ว่ะ หาผู้หญิงจริงใจสักคนก็ไม่มี แม่งเอ้ยยยย!"ฉันที่เกาะราวสะพานทอดสายตามองลงไปยังแม่นำ้ก็ต้องตกใจ ที่อยู่ๆก็ได้ยินเสียงของผู้ชายพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงหงุดหงิดฉันจึงหันไปมองเจ้าของเสียงที่ยืนห่างจากฉันไปราวๆ200เมตร ก็พบกับผู้ชายตัวสูงผิวขาวหน้าตาดีผิวพรรณเหมือนพวกลูกคนมีเงิน และชุดนักศึกษาที่เขาใส่ก็ของมหาลัยเดียวกับฉัน