บทที่ 11 ตอนที่11

"ส่ง นางฟ้า ลงมาหาผมสักคนสิครับ "ผู้ชายคนนั้นกุมมือไว้ตรงหน้าอกแล้วเขาก็เงยหน้าพร้อมหลับตาลงเพื่อขอกับฟ้า ฉันก็มองขึ้นไปบนท้องฟ้า และกุมมือไว้ตรงอกเหมือนกับเขาและหลับตาลง

'พ่อค่ะแม่ค่ะ ทำไมถึงไม่ต้องการหนูละคะ'ฉันถามคำถามนี้ แล้วหลับตาลงมองขึ้นไปบนท้องฟ้า สีครามที่สวยงาม

"นางฟ้าของผม ขอบคุณที่ส่งนางฟ้ามาให้ผม"

"ว๊าย!"ฉันร้องขึ้นอย่างตกใจ ที่อยู่ดีๆผู้ชายคนนั้นก็ชะโงกหน้ามามองฉัน ฉันลืมตามาเจอเขา

"สวยอ่ะ ชื่อไรหรอครับเธอ"ผู้ชายคนนั้นมองหน้าฉันด้วยแววตาเป็นประกาย แล้วเขาก็เอ่ยถามฉัน ฉันก็มองเขาอย่างสงสัย เขาอยู่ห่างจากฉันตั้งไกล เขาเดินเข้ามาตอนไหนน่ะ

"ไม่ต้องกลัวเรา เราไม่ทำอะไรเธอ"ผู้ชายคนนั่นบอกฉัน ที่ตอนนี้ฉันกำลังถอยหลังหนีเขาอยู่

"เราไม่ทำอะไรเธอหรอก"ผู้ชายคนนั้นก็บอกฉันอีก แต่ฉันจะมั่นใจได้ยังไง ผู้ชายน่ากลัวทุกคน ฉันไม่เชื่อ

ตึกๆๆๆๆๆ ตึกๆๆๆๆ

ฉันวิ่งหนีผู้ชายคนนั้นมา เขาก็วิ่งตามฉัน แต่ฉันวิ่งต่อไปไม่ไหวแน่ๆฉันสอดสายตามองไปรอบๆก็เห็นรถแท็กซี่ ฉันรีบโบกมือเรียกแท็กซี่

ปึง ปัง

"ไปบ้านASค่ะ"

"ครับ"ฉันเปิดประตูเข้ามานั่งบนรถแท็กซี่ แล้วบอกคนขับว่าไปบ้านAS ซึ่งมันเป็นชื่อหมู่บ้านของพวกเศรษฐี บ้านน้าอลิซอยู่ที่นั้น วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันต้องเสียตังจ่ายค่าแท็กซี่ ฉันก็หันหลังกลับไปมองผู้ชายคนนั้น ที่ตอนนี้เขากำลังวิ่งตามรถแท็กซี่ของฉันมา เพราะนาย นายคนเดียวที่ทำให้ฉันต้องเสียตังจ่ายค่าแท็กซี่ นายหน้

าหล่อ.....

บ้านอลิซ

อลิน

"วันนี้ อลินของม๊าจะต้องสวยที่สุดในงานจ๊ะ เสร็จแล้วจ๊ะ"น้าอลิซท่านกำลังแต่งหน้าให้ฉันอยู่ ฉันก็นั่งหลับตาให้ท่านแต่งหน้า มาได้ชั่วโมงหนึ่งแล้ว น้าอลิซจะพาฉันไปงานเลี้ยงต้อนรับลูกชายของเพื่อนน้าอลิซที่เพิ่งจะกลับมาจากเมืองนอก

"ต้องแต่งขนาดนี้เลยหรอคะม๊า?"ฉันลืมตาแล้วเงยหน้าขึ้นไปถามน้าอลิซ น้าอลิซเธอก็ยิ้มหวานๆให้ฉัน

"จ๊ะ ไปเปลี่ยนชุดที่ม๊าเตรียมไว้ให้ แล้วลงไปหาม๊าข้างล่างนะจ๊ะ ม๊าไปรอข้างล่าง"น้าอลิซเธอบอกฉัน ฉันก็พยักหน้ารับเธอ แล้วน้าอลิซก็ออกจากห้องของฉันไป ฉันก็นั่งมองตัวเองในกระจก วันนี้ฉันสวยจังฉันก็ส่งยิ้มไปให้ผู้หญิงในกระจก เธอมีหน้าตาที่สวย ริมฝีปากสีชมพูที่ถูกแต่งเติม ทำให้ริมฝีปากมีเสน่ห์ขึ้นมา แก้มอมชมพู ฉันเอามือไปลูบแก้มตัวเอง ผมที่ยาวๆของฉันถูกรวบขึ้นมัดโชว์ท้ายทอย อวดคอขาวระหงของฉันน้าอลิซเธอแต่งหน้าให้ฉันเป็นสาวหวาน ถ้าฉันไปเป็นพริตตี้พี่ๆจะแต่งหน้าให้ฉันเข้มมาก จนรู้สึกว่ามันเกินอายุจริงๆ

"ฉันสวยขนาดนี้เลยหรอ"ฉันพูดพึมพำขึ้นคนเดียว และลุกขึ้นจากโต๊ะเครื่องแป้ง ไปหยิบชุดราตรีสั้นสีเบจที่น้าอลิซเตรียมไว้ให้

10นาทีต่อมา..

"เสร็จรึยังลูก ม๊าตื่นเต้นนน^_^"เสียงม๊าอลิซตะโกนถามฉันมาจากชั้นล่างของบ้าน ฉันที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องนอนของฉัน ฉันก็หยุดเดินและก้มลงมองชุดที่ฉันกำลังใส่อยู่ตอนนี้ มันสวยมาก ฉันอยู่ในชุดราตรีสั้นผ้าซาตินสีเบจ พาดไหล่ ด้านหลังร้อยเชือกผูกหลังเก๋ๆสวมรองเท้าสนสูงสีขาวเข้ากับชุด มันสวยมากเลย ฉันไม่กล้าลงไปจัง

"เสร็จรึยังลูก"น้าอลิซชะโงกหน้าจากบันไดชั้นล่างขึ้นมามอง และสายตาของฉันก็พสานกับสายตาของน้าอลิซทันที น่าอลิซมองฉันด้วยดวงตสเบิกโพรงแล้วเธอก็ยิ้มกว้างๆส่งมาให้ฉัน

"ลงมาสิจ๊ะ ลูกสาวของม๊า^_^"น้าอลิซกวักมือเรียกฉันให้ลงไป ฉันก็ยิ้มให้เธอแล้วพยักหน้า แล้วฉันก็หลับตาทำสมาธิ จะอายทำไมมีแค่อาเฮลกับน้าอลิซแค่นั้น พี่กัสคงไม่ไปหรอก เขาน่าจะอยู่ที่ผับของเขาแน่ๆตอนนี้ ฉันค่อยๆเดินลงบันไดมาทีละขั้นๆฉันเงยหน้าขึ้นไปมองก็เห็นน้าอลิซยืนรอรับฉันอยู่ที่บันไดทางขึ้นขั้นแรก และอาเฮลนั่งอยู่บนโซฟารับแขกอาเฮลใส่สูทสีขาวเข้ากับชุดเดรสของน้าอลิซ

ตึกๆๆๆ ตึกๆๆๆ

"สวยมากอลิน"อาเฮลเมื่อเขาได้ยินเสียงส้นสูงของฉันกระทบกับขั้นบันไดที่เป็นกระจกมันเลยทำให้เกิดเป็นเสียงที่อาเฮลก็เลยเงยหน้าขึ้นมามองฉัน อาเฮลยืนมองฉันด้วยสายตาชื่นชมท่านเอ็นดูฉันมากเหมือนฉันเป็นลูกสาวของท่านอีกคน

เพล้ง(เสียงแก้วไวน์ตกแตก)

"พี่กัส"ฉันเมื่อได้ยินเสียงเหมือนมีอะไรตกแตก ฉันก็หันไปมองคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้เคาร์เตอร์บาร์ในบ้านซึ่งมันอยู่ถัดจากที่อาเฮลนั่งไปไม่มาก พี่กัสมองมาที่ฉันไม่กระพริบตาเลยพี่กัสมองฉันด้วยสายตาตกตะลึง ฉันเองก็ตกใจเหมือนกันที่เจอเขาผู้ชายที่ฉันไม่อยากเจอมากที่สุด