บทที่ 4

แม็กนัส เฮล

ข้าตบแก้มเขาเบาๆ สองที ราวกับจะย้ำบทเรียนให้จำ

“ฉลาดหน่อยสิ เทวดาตัวน้อย ข้าไม่อยากทำร้ายเจ้า”

เขากล้ำกลืนน้ำตา พยายามเก็บเสียง ร่างกายสั่นเทาแต่ยังคงนิ่งอยู่ใต้ฝ่ามือของข้า

พ่อครัวปรากฏตัวขึ้น รีบร้อนถือถาดสองใบมาด้วย เขาวางมันลงบนโต๊ะโดยไม่เงยหน้ามองแล้วเดินจากไป ข้าดึงถาดหนึ่งมาหา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ