บทที่ 9

เอเดรียน เคล

ผมดึงตัวเองออกจากห้วงความคิดและกลับมาสู่ห้องขัง ย่างก้าวสั้นๆ ไม่ช่วยบรรเทาความตึงเครียดที่รัดแน่นในอก ผมเดินไปมา พยายามระงับความสั่นไหวที่ไต่จากท้องขึ้นมาถึงลำคอ

ลมหายใจผมแตกเป็นห้วง ทุกเสียงคือสัญญาณเตือนภัย: เสียงลั่นของซี่กรง เสียงฝีเท้าจากที่ไกล เสียงเสื้อผ้าเสียดสี ทุกอย่างเตือ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ