บทที่ 100 100

หล่อนค้อนขวับ แต่ก็ยอมเทข้าวใส่จาน นั่งกินกับเขาสองคน คุยสัพเพเหระไปเรื่อย จนกระทั่งอิ่มหนำกันดีแล้ว แห้วก็เดินหน้าซีดมาหา ร่างผอมเล็กหยุดยืนหน้ากระท่อม คิ้วขมวดเข้าหากันอยู่ตลอดเวลา

“เป็นไงแห้ว โทรบอกคุณยายแล้วใช่ไหมว่าให้ช่วยสืบจากคนที่ชื่อสมศักดิ์กับคมหน่อย เผื่อได้เบาะแสอะไรเพิ่มเติม”

“บอกแล้ว...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ