บทที่ 110 110

“เอ้อ เปล่าครับ” พยายามดัดเสียงให้แหบ และนั่นก็ทำให้หล่อนรู้สึกถึงพิรุธมากยิ่งขึ้น จึงถือวิสาสะดึงหมวกใบนั้นออก และก็ได้เห็นหน้าของคนที่หล่อนไม่มีวันลืม

สมศักดิ์ ! เป็นเขาจริงๆด้วย ทำไมถึงมาทำหน้าที่ขับรถได้

ชายหนุ่มบดกรามแน่นอย่างโมโห แม้สายตาจะยังเพ่งมองทางเบื้องหน้า แต่น้ำเสียงกลับตะคอกดังลั่นจ...