บทที่ 17 17

หญิงวัยกลางคนหน้าแดงก่ำ ก่อนเชิดคอขึ้นสูง จิกหางตามองมนสิชาแล้วพูดเสียงเรียบ แต่คนฟังรู้ดีว่าในความเรียบนั้นมันมีความขรุขระปนอยู่ด้วย

สำเนียงที่เต็มไปด้วยความหมิ่นแคลนแกมเย้ยหยันทำให้หญิงสาวถึงกับสะอึก

“ผู้หญิงสมัยนี้ก็นะ…พาผู้ชายมานอนค้างที่บ้านแบบไม่อายใคร แต่ก็อย่างว่าแหละ พ่อแม่สมัยนี้ไม่ค่อยม...