บทที่ 30 30

คืนนี้เขมปัจน์ช่างแสนดีและอบอุ่น…ราวกับเจ้าชายที่ออกจากโลกจินตนาการ แต่ตอนนี้หล่อนควรหยุดฝัน หยุดหวั่นไหวได้แล้ว

เวลาได้ผ่านพ้นเที่ยงคืนไปแล้ว มนต์สะกดคลายลง พรุ่งนี้คงต้องยอมรับความจริงที่แสนปวดใจ…ความจริงที่ว่า เจ้าชายสุดหล่อที่หล่อนเผลอใจไปหวั่นไหว แท้จริงแล้วไม่มีตัวตนจริงๆ

เขมปัจน์…เขาก็เป็นเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ