บทที่ 61 61

“ไม่เอา” มนสิชาส่ายหน้า ขืนใกล้ชิดกับเขามากกว่านี้ หล่อนคงนอนไม่หลับทั้งคืนเป็นแน่ “ฉันไม่ห่มผ้าก็ได้ อากาศแค่นี้ จิ๊บๆ ทนได้อยู่แล้วล่ะ”

เขมปัจน์ยันตัวลุกนั่ง หัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ก่อนเร่งแอร์จนความเย็นกระจายทั่วห้อง ทำเอาคนที่ทำเก่งนอนโดยไม่พึ่งผ้าห่มถึงกับตัวสั่น ขนลุกวาบๆ

“เร่งแอร์ทำไมยะตา...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ