บทที่ 76 76

มนสิชานิ่ง แต่ก็อดยอมรับในใจไม่ได้ว่าหล่อนหิวจริงๆ แสบไส้ไปหมด ท้องร้องครวญคราง ปากก็แห้งผากเพราะขาดน้ำ

“เอ้า รีบกินซะ จะได้มีแรง เดี๋ยวถ้าตายขึ้นมาจะลำบาก ถ้ากินเสร็จแล้วเธอจะได้รับแรงจ้ำจี้จากฉันตลอดทั้งคืนไหว” คมกริบรับอาหารมาจากสมศักดิ์แล้ววางตรงหน้าหญิงสาวที่นั่งตัวสั่น

“ไม่…ฉันไม่กิน” หล่อนต...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ