บทที่ 86 86

หญิงสาวค่อยๆลุกขึ้นอย่าสง่างาม แม้ว่าจะยังเจ็บสะโพกอยู่บ้างก็ตาม พลางยิ้มเยาะใส่เขา

“เอาออกเองสิคะคุณข้าวขา” หล่อนหัวเราะคิก พลางเดินจากไป ทิ้งให้ชายหนุ่มมองตามไปอย่างหมั่นไส้ มือหนาดึงเจ้าสัตว์ตัวนั้นไปวางห่างๆ ปล่อยให้มันเป็นอิสระโดยไม่คิดทำร้าย โดยไม่ลืมที่จะพูดว่า

“ขอบคุณนะเจ้าคางคก เพราะเอ็งแ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ