บทที่ 44 44

จบเสียงเขา ไฟในห้องก็ดับลง มุกระวีร้องกรี๊ดออกมา แล้วรีบเปิดประตูห้องวิ่งออกมา “ช่วยด้วย” ร่างบอบบางถลาชนกับอะไรบางอย่างที่ยืนรออยู่แล้ว พอเงยหน้าขึ้นมาเห็นว่าเป็นใครก็ค่อยโล่งใจเมื่อเห็นเขาไม่ใช่อะไรที่เธอนึกกลัวอยู่

“คุณ ทำไมจู่ๆ ไฟดับคะ”

ชีคฟาริสตีหน้าขรึม “ผมบอกแล้วว่ามันมีอาถรรพ์ คุณก็ไม่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ