บทที่ 45 Chapter 8 โอกาสสุดท้าย [2]

“ฉันขอโทษที่ทำให้นายต้องเดือดร้อนก็แล้วกัน”

“อย่าพูดแบบนั้นนะหมอ ผมไม่เคยคิดแบบนั้นสักหน่อย เพราะถ้าเรื่องมันไม่เป็นแบบนี้ บางทีผมกับหมอก็คงไม่ได้รู้จักกันก็ได้นะครับ”

ธาวินรีบพูดแล้วมองหน้าผมด้วยใบหน้าเหรอหรา สายตาไร้เดียงสาที่พอได้เห็นครั้งนึงแล้วก็อดจะจ้องมองนานๆ ไม่ได้ รอยยิ้มละมุนที่กำลัง...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ