บทที่ 86 EPILOGUE [1]

ตุ้บ!

ทันทีที่ก้าวเท้าเข้ามาถึงห้องทำงานของหมอผมก็โยนแฟ้มเอกสารลงบนโต๊ะกลางตัวเล็ก ก่อนจะทิ้งตัวลงอย่างหมดสภาพ เพราะว่าประชุมตั้งแต่เช้าและเพิ่งมาปิดประชุมได้ตอนบ่ายสอง

“อะไรมันจะเหนื่อยขนาดนั้นธาวิน”

เสียงของหมอถามกระแนะกระแหนแถมทิ้งท้ายด้วยเสียงหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นว่าผมกลับมาสภาพอิดโรยอย่...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ